گريه زبان نوزادان است. تا زماني كه كودك توان حرف زدن ندارد بسيار طبيعي است كه گريه كند يا جيغ بزند. اما والدين بايد سعي كنند زندگي فرزندشان روي برنامه باشد تا كودك براي نيازهايش هر بار گريه نكند.
مادر بعد از مدتي متوجه نشانه هاي رفتاري نوزادش خواهد شد و كم كم ميتواند زندگي نوزادش را بر اساس نيازهايش برنامه ريزي كند. به مرور نوزاد ميآموزد قرار نيست براي همه چز گريه كند، او به والدينش اعتماد پيدا ميكند. اما اگر والدين معتقد باشند كه نوزاد بايد گريه كند به مرور كه نوزاد بزرگتر ميشود ميآموزد براي خواسته هايش هم گريه كند. موبايل ميخواهد، نميدهيد و او گريه ميكند.
اگر به فرزندتان نه ميگوييد و او گريه ميكند قرار نيست توجه ويژهاي به او بدهيد. به ياد داشته باشيد توجه به كار كودك آن را تقويت ميكند. و بدترين رفتار اين است که به خاطر گريه كودك، كوتاه بياييد. فراموش نكنيد رمز موفقيت اين است كه تا جاي ممكن نه نگوييد اما زماني كه گفتيد قرار نيست با مانور فرزندتان كوتاه بياييد. اولين بار كه كوتاه آمديد فرزندتان را خراب كرده ايد و همينجاست كه گفته ميشود فلاني به بچه هایش توجه و آزادي و محبت داده اما بچهاش لوس شده است.
توجه و محبت و احترام كودك را لوس نميكند، اما تقويت رفتار منفي كودك، باعث لوس شدنش خواهد شد و كودك ياد ميگيرد انقدر گريه كند، خودش را زمين بيندازد، گاز بگيرد، سرش را به زمين بكوبد تا به هدفش برسد. اگر فرزندتان چنين كاري ميكنند تا زماني كه آسيبي ندارد كاملا به رفتارش بي توجهي كنيد. نه نصيحت، نه بغل كردن، نه داد زدن، نه كوتاه آمدن كمك نخواهد كرد. بلكه به او ميآموزد قدرت دست اوست. تا دو سالگي نيازهاي فرزندتان بايد در كوتاه ترين زمان ممكن انجام شود. اگر نه ميگويد قرار نيست كوتاه بياييد. از دو سالگي به كودك صبر آموخته ميشود. اگر فرزندتان گريه كردن براي رسيدن به خواسته هايش را آموخته بهترين روش بي اعتنايي به رفتار اوست.
اگر فرزندتان جملات شما را ميفهمد به او بگوييد ميدانم ناراحتي اما وقتي گريه ميكني نميفهمم چه ميگویي گريههایت كه تمام شد حرف ميزنيم.
رمز موفقيت اينجاست كه كوتاه نياييد. يادتان باشد زماني كه خسته شديد، كلافه شديد، دلتان سوخت و كوتاه آمديد؛ چه داد بزنيد چه تنبيه كنيد چه او را به خواسته اش برسانيد، تنها رفتار اشتباه او را تقويت كرده ايد.